Llevo gafas sin montura desde hace años; Natasha las detestaba, diciendo que le recordaban a Miliukov
Nunca he podido desentrañar las filias y fobias de Natasha ni porqué le tenía tan atacado el hígado el pobre presidente del Partido Constitucional Democrático Ruso y líder del Bloque Progresista en la Duma. Creo que la pasión por la historia es lo único que podía tolerar de ambos.
Destrozadas tras dos años de uso no demasiado cuidadoso, no podía postergar más su jubilación y fui la semana pasada a cambiármelas a una minúscula pero exquisita óptica que me recomendó la Srta. Rottenmeier, la única de mis compañeras de trabajo que ha sobrevivido. Con esto de las gafas sin montura uno tiene que tener una sensibilidad muy sutil para apreciar diferencias entre unas y otras, así que decidir se hace complicado. Me acompañó en esa tediosa labor una amiga que necesitaba ampliar su colección de gafas de sol, eligiendo al fin unas de patrullero yankee sobre las que no diré nada si no es en presencia de mi abogada.
-Pruébate estas -me sugirió
-¡Ni de broma! No llevé arquigafas durante la carrera, no me las voy a poner ahora.
-Sólo es por ver cómo te irían. ¡Oye, te quedan muy bien!
-¿Estás de broma? Parezco Bob Pop
-Pues un cambio de estilo tampoco te iría mal
-Mi estilo es perfecto como está, no necesita cambios, sólo retoques.
-Yo no te digo que te compres un chándal, pero relájate un poco, que sólo te falta llevar bastón -y yo pensaba que tenerlo, lo tengo, pero aún no me he atrevido a pasear con él por una Vetera donde una vecina con problemas de cobro me preguntó no hace ni dos semanas si yo era de esos que persiguen a morosos, y poco antes un anciano corto y metomentodo se interesó por si trabajaba en algún programa de cámara oculta- ¿Sabes cómo te llamó mi sobrina cuando te vio? ¡Hastings!
-¡Me parece muy mal! Mi estilo es más Poirot; yo no he llevado un fedora jamás… Por cierto, ¿cómo conoce la serie si no tiene ni siete años?
-Mi cuñado, que prefiere que vea Poirot a Bob Esponja. ¡Pero dejemos a Carlota en paz, que estamos hablando de ti!
-¿Estamos? ¿Quiénes? ¿El rey y tú? Porque a mí aún no me has dejado decir nada al respecto… Yo no me meto con los atuendos de nadie, no entiendo esa manía por meterse con mi forma de vestir. ¡Ni que fuese estrafalaria!
-¡Por favor! ¡Si viniste a la última calçotada con corbata!
-Eso es una infamia. ¿Cómo quieres que le ponga corbata a una camisa Tattersall?
-Pero ibas con traje.
-Claro. Mi traje de tweed para ir de campo, aunque en rigor no es un traje, porque la chaqueta y los breeks no son del mismo tejido y…
-Me da igual. Nadie tiene un traje para ir al campo.
-Lo que ocurre es que la mayor parte de la gente con la que te relacionas no se viste, sólo se tapa.
-¡Si hasta que te conocí pensaba que un Prince Albert era sólo un piercing genital!
-Y supongo que sigue siendo así. Los trajes que a veces llevo son Prince Edward, no Prince Albert.
-¡Lo que sea! Yo soy republicana. Ya sé que no eres un tío de barrio…
-Alto. Por ahí si que no paso. Estoy cansado de que se use ‘chico de barrio’ como eufemismo de garrulo sin vacunar; que yo sepa, la Moraleja, la Bonanova o las Arenas también son barrios, o Ciutat Vella o Abando. La palabra palabra precisa, le mot just, es ‘poligonero.’
-Como está hoy… mejor no hablamos de la ‘princesa del pueblo’, entonces.
-Hoy no, por favor, que ma da urticaria esa moda de recuperar el término ‘pueblo’ a lo despotismo ilustrado ¿Tomamos un té?
-¿Ves? ¿No podrías proponerme un café, como todo el mundo?
-En realidad, ‘todo el mundo’ querría proponerte otra cosa, pero, por suerte, aún queda cierto sentido del ridículo… ¿Se puede saber qué pasa? ¿Es hoy el día internacional de ‘provoquemos una úlcera a Theo’? Primero los técnicos municipales y ahora tú… Un día de estos voy a salir en los periódicos, así que mejor llevo el traje a la tintorería.
-Uffff, ¿no te iría mejor una tila?
-No, mejor una copa de Evo de Mascaró. ¿Te he dicho que he encargado un homburg? Negro, por supuesto…
Muy bueno! Sin llegar a estos extremos me reconozco un poco en la parte de que otros quieran que vistas como ellos dicen, y anda que no da rabia!
Si, es bastante molesto. Y, sobre todo, cuando nadie le dice nada a esos chandalistas recalcitrantes… en fin. Al menos, el homburg me queda bien, jejeje.
Saludos!
Com canvien les coses, eh. Comences parlant sobre les ulleres i, si allarguéssim la conversa, podríem acabar parlant sobre el creixement de les llavors de maragarites al pol nord. Jo també porto ulleres, i sé què és això d’haver de triar-ne unes de noves.
Hehehe, si, aquest post és com un episodi dels Simpson, que no té res a veure el tema amb el començament…
Ja no em costa tant triar-les, perquè he decidit només portar-les sense montura, hehehe.
Salutacions!
Perquè deu ser que quan hi ha reduccions de personal els últims en fotre el camp són les senyores Rottenmeier?
Aquesta la sé! Perquè intimiden tant que ningú té collons de cridar-les a l’oficina i acomiadar-les!
Després d’aquest post ja ets per a mi el Gaius Petronius, una mena d’arbiter elegantiae.
Això de dur ulleres sense muntura és un puntazo. Jo porto ulleres i no m’he plantejat mai posar-me-les sense muntura, crec que patiria constantment per allò de que caiguessin al terra amb qualsevol moviment sobtat del meu cap.
Que no es perdi l’estil.
Bé, en realitat són de montura a l’aire, només amb patilles, però he trobat uns quevedos alemanys del 1906 que són exactament com dius… ara he de troba un òptic que vulgui canviar-los els vidres!
Suposo que són ulleres per posar-se només en cas de necessitat, així que per a un miope com jo seran una mica incòmodes… però, què hi farem! XD
Yo soy un poco bolchevique. Hoy sería gafapasta. En realidad soy un desastre. Me divirtió.
beso, gracias por estar el otro día en mi sitio! (y el elogio)
Luna
Gracias a ti por pasar y por escribir. Y por divertirte! Bueno, yo soy un conservador de izquierdas, así que no sé qué habría sido de mí! XD
Un beso
Desde pequeño siempre había querido llevar gafas, y nada, mis insensibles progenitores amparándose en mi buena vista impidieron un futuro mejor para mí.
Si los que llevan gafas ya son superiores a nosotros -la masa con presunta buena vista-, estoy seguro que la minoría que usa gafas sin montura y monóculos estáis destinados a formar parte de la élite social.
Aún así, ¿es posible estornudar con esos artefactos?.
Sólo es posible con los quevedos sólidamente sujetos al cuello!
Por desgracia, mis gafas no son así, tienen patillas para evitar que me toque comprar unas nuevas en cada resfriado…